این پرتره رو در دوران خدمت کشیدم..یادمه زاغه مهمات بودیم...زمستان سال 1392بود..

من و داداشم .....

تابستان سال1392.....جاده اردبیل،سرعین....

عجب سالی بود...

سالی که در حین خدمت سربازی بودم...

سالی که به رزمایش رفتیم...

وسط اون صحرای سوزان و کوهها و تپه ها...

فقط به امید وصل به تو پرنیان..تمامی سختی ها رو تحمل کردم...

اما تو با من چه کردی؟؟

فقط میتونم بگم رفیق نیمه راه شدی...

ای کاش در همون سال زندگیم متوقف میشد....

پرنیان:اونوقت من و توبرای هم بودیم...اما..